Namaste, namaste, namasteeeee!

Ruim twee weken geleden zat ik nog tussen de cardiologen en werd ik uitgebreid overhoord. Nu zit ik in Kathmandu, Nepal ergens in een leuk cafeetje achter mijn oude laptop, die van ellende uit elkaar valt, terug te denken aan afgelopen weken, aan alle gave dingen die ik heb gedaan en mensen die ik heb ontmoet! Waar te beginnen?

Nepal, een land met ruim 27 miljoen inwoners waarvan de meeste Nepali spreken en 'namaste' waarschijnlijk het meest gesproken woord is. Een land waar het grootste gedeelte van de bevolking Hindoe is en volgens de VN nog zeker 25 procent onder de armoedegrens leeft. Een land dat op 25 april 2015 werd overdonderd door een aardbeving waarvan de schade nog steeds duidelijk zichtbaar is. Een land waar je neushoorns en tijgers kunt spotten en waar zich de hoogste bergen ter wereld bevinden. Een land dat hoe dan ook een indruk achter laat bij iedereen die het bezoekt. Ik had niet verwacht dat ik binnen twee weken al verkocht zou zijn.

De eerste paar dagen in Kathmandu waren vooral oppassen dat ik niet werd aangereden door auto's, rickshaws, motors en fietsers. Dat eenmaal onder de knie, moest ik ook nog goed opletten waar ik mijn voeten neerzette. Als ik niet struikelde over stenen, dan liep ik wel bijna tegen een hond of kip aan. Gelukkig waren er altijd genoeg Nepalezen die me wilden helpen als ik verdwaald was, wat vrij makkelijk gebeurt in de nauwe volle straten van Kathmandu. De avonden waren een stuk rustiger, tijd voor wat biertjes met andere backpackers. Gelukkig verliet ik het hectieke Kathmandu al snel voor de mooie bergen in de regio Tamang. Tamang is een gebied dat zwaar getroffen is door de aardbeving en dat is nog overduidelijk zichtbaar. Veel van de Tamang-bevolking woont nog in tenten, want hun huizen staan niet of nauwelijks overeind. Ik ben in Tamang terecht gekomen voor een trekking. Dat houdt in een week lang geen douche, klimmen tot 3200 meter hoogte, water drinken uit de rivier, levensgrote spinnen, geen wifi of bereik en bijna geen toeristen. Wat betreft die spinnen, zoals de meeste weten ben ik daar niet zo fan van. Zoiets heb ik nog nooit gezien, zo groot als mijn hand met tanden en ik weet niet hoeveel ogen. Gelukkig kwam mijn guide me 'redden', wat inhoudt dat hij met een velletje wc-papier de spin probeerde te pakken. Deze was natuurlijk veel te snel en klom weer ergens tussen het hout op mijn kamer. Ik heb daarna samen met een Italiaanse hiker nog even wat moed ingedronken voordat ik weer naar mijn kamer toe ging om te slapen. Natuurlijk kon ik het niet laten om nog even tussen het hout te kijken en ja hoor daar zat mijn vriend nog. Gelukkig mocht ik bij de Italiaan, Eleneora, op de kamer slapen. Met als gevolg dat we de dag erna weer op een kamer sliepen met dit keer minmaal acht spinnen, gelukkig was de eigenaar van het primitieve hostel de moeilijkste niet en heeft alle spinnen verwijderd. (lees: hij pakte ze op, deed ze in een zakje en heeft ze daarna allemaal netjes 200 meter verderop vrijgelaten)

De dagen na de trekking ben ik nog met Eleneora doorgereisd naar Bhaktapur en Ramechhap. In Ramechhap hebben we scholen en huizen bezocht samen met Nepalese vrienden (Deepak, Raju en Raji) van Eleneora. Deze huizen zijn na de aardbeving gebouwd door de organisatie van Raji in samenwerking met een Italiaanse organisatie. Je ziet overal nog goed de schade van de aardbeving.

Ik ben verkocht!! De hectiek van Kathmandu, de prachtige natuur en misschien wel het meest belangrijkste, de mensen. Niks is te veel voor ze. Ze willen je overal mee helpen en nemen daar ook de tijd voor. Hebben ondanks alles, altijd een glimlach op hun gezicht en zijn altijd in voor een praatje. Het face-to-face contact staat hier nog voorop. Familie en vrienden staan bovenaan. En zelfs vreemden helpen elkaar of maken even een praatje. Geen haast, geen stress. Een mooie cultuur waar we denk ik nog veel van kunnen leren.

Op de planning voor de aankomende tijd staat nog Pokhara, Patan en Chitwan National park. En daarna natuurlijk waar ik voor gekomen ben, Community Medicine in Dharan.