HET bounty-eiland

Ten eerste ik denk dat dit mijn laatste weblog wordt, omdat mijn tijd hier in afrika er zo goed als op zit, aan de ene kant erg jammer, maar ik heb ook wel weer zin om weer terug naar huis toe te gaan. Ten tweede, sorry dat jullie zolang hebben moeten wachten op deze weblog. Ik zal proberen om hem kort te houden, maar ik betwijfel of dat gaat lukken, omdat ik toch zeker 2 weken moet samenvatten. Nou geniet van mijn laatste weblog! :D

Dinsdag
Vandaag hebben we geregeld om te gaan paardrijden bij de kilimanjaro. Ook al hebben ik zelf nooit echt op een paard gezeten behalve dan op een pony, maar dat is toch anders kwam ik snel achter :P Toen we aankwamen bij het huis, kwam er meteen een aap de taxi ingeslingerd. Wat blijkt de mensen die het paardrijden organiseren hebben ook een soort opvangtehuis voor gewonde dieren. Deze aap was er dus een voorbeeld van, meestal doen ze de dieren terug de wildernis in, maar deze aap was zo gewend aan mensen dat dat niet echt meer mogelijk was. Naast apen hadden ze ook nog uilen, honden, konijnen, zwijnen, hertjes, andere dieren die op vogels leken, zelfs een soort katachtige en natuurlijk een stuk of 25 paarden. Geweldig hoe die mensen dat allemaal hebben opgezet enzo, ze hebben ook zo'n beetje 90 mensen in dienst. Maar even terug naar het paardrijden, mijn eerste uitdaging was dan ook om op het paard te komen, het scheelde niet veel of ik was bij het opstappen aan de andere kant weer er afgevallen :P De wereld ziet er toch wel ineens heel anders uit op zo'n aardig hoog paard. Mijn paard heette tammy en ze hield eigenlijk alleen maar van een beetje eten, bochtjes afsnijden en in een sloom tempo lopen, dat laatste vond ik het minst ergst. Vooral omdat Marjan toch nog graag even het tempo wou opvoeren, ik heb het geweten nadat tammy wat rare sprongen had gemaakt, gaf ik toch zeker de voorkeur aan het slome tempo. Soms had ik toch wat moeite om ervoor te zorgen dat Tammy ging lopen in plaatst van eten, maar uiteindelijk kreeg ik het toch onder de knie, jammer dat toen de tocht zo goed als afgelopen was. De tocht was erg leuk, zo hebben we de koffieplantage gezien van de mensen en hadden we mooi uitzicht op verschillende bergen. Na een paar uur paardgereden te hebben moesten dan ook weer van het paard af, ook weer een hele uitdaging, gelukkig ging het aardig 'soepel'. Alleen jammer dat ik de rest van de dag wijdbeens heb gelopen. Tijdens de overheerlijke lunch zagen we nog een topje van de kilimanjaro en dat midden op de dag, wauw.. onze dag kon niet meer stuk. Het viel alleen een beetje tegen dat we wijdbeens nog helemaal naar de grote weg moesten lopen, dus zo' 2 kilometer. Iets wat je misschien in een half uur kunt doen, hebben wij in ongeveer 2 uur gedaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Savonds hebben we op bed heerlijk genoten van ons tosti-ijzer, wat voelt als een 5sterrenrestaurant (vooral voor Marjan).

Woensdag
Het voelt nog steeds alsof mijn benen een meter uit elkaar staan en daarnaast verga ik van de spierpijn. Wat gaan we dan doen?! De was, ja dat moet ook gebeuren met heel veel tegenzin. Dus hup snel onder de douche alles wassen, nou ja alles, alleen het hoofdzakelijke dus al mijn ondergoed en de tshirtjes die je van een meter afstand al kunt ruiken. Het resultaat, een kamer die vol hangt met allemaal ondergoed en zo goed als schone tshirtjes (je ruikt ze nu in iedergeval niet meer van een meter afstand dat is al een hele verandering). De rest van de dag hebben we niet heel veel gedaan, alleen even snel een ticket gehaald voor de bus van morgen en ons soms heel erg irriteren aan de stalkende mensen op straat, vooral omdat je het op dat moment zo warm hebt, vergaat van de dorst en de spierpijn. Savonds hebben we heerlijk genoten van een heerlijke maaltijd. En woensdag is weer voorbij.

Donderdag
Vandaag gaan we met de DarExpress naar Korogwe waar Mayke, de nicht van Myrthe, zit. De DarEpress staat eigenlijk om bekend dat die atlijd op tijd is, jammer dat wij dan juist een uur in de regen moeten staan voordat die eindelijk aankomt. Gelukkig kregen we in de bus wel lekker wat te drinken, dus we waren de vertraging al snel weer vergeten. Na een paar uur kwamen we dan aan in Korogwe en zijn we ergens gedropt door onze bus. En nu!? Even snel Mayke bellen dat we zijn aagekomen; waar staan jullie dan?! Euh.. hele goede vraag, na heel wat uitleg wist Mayke gelukkig waar we stonden. We zijn toen eerst even snel onze spullen gaan droppen bij een hotel en daarna door naar het werk van Mayke, waar we een hele rondleiding hebben gekregen, erg leuk! :D Daarna weer op naar ons hotel om ons klaar te maken om bij Mayke thuis te gaan eten. Heel eg lekker hebben we daar gegeten, ook al was het zo simpel. Hoe snel je wel niet blij kan worden een simpele salade :P Mayke woont samen met 2 Deense in huis, dus ze spreken alleen engels, wel even wennen om alles in het Engels te zeggen. Na het eten hebben we een film gekeken, ook daar werden we helemaal blij van! Daarna bracht Mayke ons weer naar ons hotel, zodat wij konden genieten van onze niet echt rustige nacht. Want of het was wel een groep 5 mensen die geluid maakten voor 10 of een auto waarvan het alarm afging of 5 muggen die in je klamboe zich helemaal aan het volzuigen waren. Heb toch nog een paar uur rustig kunnen slapen.

Vrijdag
Wat een warmte zeg hier in Korogwe. Ik heb volgens mij nog nooit zo veel vocht verloren na 1 minuut lopen. Dus wat gaan Marjan en ik vandaag doen, lekker wandelen ergens achter het ziekenhuis. Daarvoor mochten we eerst meekijken bij een echo, geweldig omdat te zien zeg. En 1 van de Deense wees dus allemaal dingen aan, het enigste wat ik echt goed kon zien was het gezichtje. Maar het was zeker leuk om het te zien. Het ziekenhuis ziet er ook een stuk beter uit dan de ziekenhuizen die ik gezien heb, dus daar wordt je toch wel vrolijk van. Na de echo vertrokken Marjan en ik voor onze wandeling. Ons doel was dus om niet verdwaald te raken, zoiets kon je volgens ons alleen maar bereiken om alsmaar rechtdoor te lopen, maar wat doe je als je niet echt meer rechtdoor kunt; gewoon heel goed van welke kant we kwamen. Jammer genoeg waren we naar een uur dik verdwaald. Onderweg zagen we allemaal naakte mensen die de was aan het doen waren, ik denk dat hier naakt de was doen een gewoonte is. Op een gegeven moment hadden we het zo warm, waren we door ons water heen en totaal verdwaald, dus toen we net van plan waren om een tuktuk aan te houden (tuktuk is een wagentje op drie wielen die in de bocht erg de neiging krijgt om te gaan kantelen. Ook heeft het wel iets weg van een uit de hand gelopen kermisattractie) zagen we het ziekenhuis ineens weer. We waren toch niet zo verdwaald als we dachten. Uiteindelijk toch maar weer met een tuktuk terug naar het hotel om daar te douchen. Nou ja douchen, er was geen water. Dus wat doen wij even een uur wachten dan zal de douche het was wel weer doen, maar nee hoor na een uur nog steeds geen druppel. Dan toch maar even aan de receptie vragen, ooh zeggen die, het kraantje van de watertank zit gewoon dicht. Pff.. logisch :P Savonds konden we weer mee eten bij Mayke, nu waren er ook 2 andere Deense meisjes. 1 daarvan was een nichtje van het huisgenootje van Mayke en de andere hoorde er gewoon bij (klinkt erg logisch he?!). Zij waren er net zoals ons een jaar tussenuit en deden nu vrijwilligerswerk. We hebben met hun heel lang gepraat en het was erg gezellig. Na het eten werden de laatste dingen voorbereidt voor het feestje wat savonds gegeven werd. Het feest was erg leuk, allemaal locals en mzungus! Om 12 uur toch maar naar huis want we moeten morgen om 5 uur eruit om de bus naar Dar es Salaam te halen, afzien!

Zaterdag
Bepakt en wel naar het buspark. We hebben toch niet echt de leukste verhalen over Dar es Salaam gehoord dus we waren ons druk aan het voorbereiden hoe we toch het beste in alle rust bij de haven zouden kunnen komen. Gelukkig zat er een Nederlands meisje voor ons in de bus, wie een vriend in Dar had en na wat gepraat, had haar vriend een betrouwbare taxi voor ons geregeld. Gelukkig weer een zorg minder. Het buspark in Dar es Salaam viel gelukkig heel erg mee of ja misschien was dat nog het minst ergste deel van de stad, ik weet het ook niet. Maar snel de taxi in en hup naar de haven. Wowww... komen we die taxi uit, komen er zo'n 20 mensen op ons afgestormt, waar wil je naar toe, welke boot?! Ik kan zeggen dat ik heel vaak tot 10 heb geteld om me in te houden. Daarna werden we ergens een kantoortje in gedrukt om daar al snel veel te veel te betalen voor een bootticket en daarna rennent naar de boot, omdat die binnen 5 minuten zou vertrekken. Uitgeput ploffen we neer in de VIP ruimte (was het geld wel waard) om daarna erachter te komen dat de boot pas over 30 minuten zou vertrekken. In de lonely planet hadden ze nog zo gewaarschuwd voor om je niet te laten oplichten bij de haven, maarja wie trappen daar weer in?! Maar mocht de pret niet drukken wij zaten heerlijk op de boot op weg naar ZANZIBAR!! Na 3 uur was Zanzibar in zicht, YES, geweldig! :D Toen we aankwamen, kwamen er weer zo'n 25 mensen op ons afgerent, aah help we hebben alleen een taxi nodig naar ons guesthouse. Zegt zo'n meneer ik breng jullie gratis dus wij ooh dat is makkelijk. Beginnen er ineens 10 mensen tegelijk te zeggen, NEE niet doen! Hij is een oplichter. Oke gaat wel lekker vandaag met al die oplichterij! Gelukkig zaten we daarna in een betrouwbare taxi, die ons toch nog even een hele preek heeft gegeven over de oplichter. Het enigste wat wou konden doen was ja zeggen en knikken. Bij het guesthouse aangekomen, hebben we onze taxichauffeur maar heel erg bedankt voor de goede zorgen. Snel de bagage dumpen en hup naar de markt om daar heerlijk te eten. Je kunt daar voor echt heel weinig geld heerlijke vis eten (ook al ben ik niet zo'n viseter, ik heb het hier echt leren eten, wat lekker!!) Het leuke is, dat je daar bij op de markt gewoon kunt afdingen op je eten, beter! Krijg helemaal de smaak te pakken met dat afdingen! :D En ook de lange zaterdag is voorbij! Wat gaat de tijd snel.

Mijn minuten op de computer gaan ook snel voorbij. Doe er toch iets langer over om mijn weblog te schrijven dan ik dacht, beetje jammer! Dus heb toch maar de besloten om de rest van weblog te gaan schrijven als ik thuis ben! :D Maar ik kan alvast vertellen dat het echt zo exotisch is als het klinkt! De fotos zet ik er dan ook pas op als ik thuis. Dus dat is over 4 dagen al, wat klinkt dat raar zeg. Tot heel erg snel!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx