Black and white

Het lijkt wel of ik gister ben aangekomen in Uganda. De tijd is zo snel gegaan. Ik weet ook echt niet waar die 2 maand gebleven zijn!

Weekend
Dit was het laatste weekend in Masaka, de laatste keer naar de bakkapakkers, de laatste keer eten bij 10tables, zoveel laatste keren, heel raar!
Zondag ben ik naar Marjans project toe geweest, aangezien ik die nog niet gezien had. Erg leuk project en hele lieve mensen! Marjan en ik hebben toen heerlijk gekookt, lekker pasta! Na lekker uitgebuikt te hebben moest ik alweer terug naar mijn eigen project, dus ik aan de weg staan om een taxi aan te houden. Komt der een auto aan, chauffeur vraagt waar moet je naar toe. Naar Nakyeni antwoord ik. Wat doe je dan in Nakyeni? Ik ben vrijwilliger. Oke zeg de chauffeer dan breng ik jou vrijwilliger naar Nakyeni, dus GRATIS. :D Wat een rit was dat zeg, de chauffeur, een man van rond de 30 wou heel graag met mij trouwen. Dus ik denk dat ik maar hier blijf, mensen!

Maandag
Vandaag gingen we op bezoek bij een gevangenis, als je het zo kunt noemen. Er staan niet eens fatsoenlijke hekken omheen, scheelt dat de gevangenen niet erge dingen hebben gedaan (dus alleen dingen stelen enzo). Zelfs de gevangenis is erg armoedig, de manager die daar werkt legt al zijn loon in om te zorgen dat de gevangenen eten en water krijgen. Hij woont dan ook op het terein van de gevangenis, heel raar idee. De gevangenen slapen met z'n 20en in een klein zaaltje op matjes. Daarnaast hebben ze ook maar 4 bewakers op 48 gevangenen. Het ergste van allemaal is, is dat het een gevangenis van de regering is, maar die kijkt er niet naar om. Heel vergelijkbaar met het health centre. Smiddags was de reading club, (de laatste keer) mijn kindjes van de reading club zijn helemaal geweldig, super lief zijn ze en ze willen heel graag lezen. Na de reading club hebben Marloes, Ilse en ik onze afscheidsposter gemaakt, hij is erg leuk geworden! En als afsluiting van de dag, het vaste speeluurtje met de buurtkindjes!

Dinsdag
Ilse en Marloes hadden Volunteers Day, dus die waren de hele dag weg. Nadat sochtends de vrijwilligers ons project hadden bekeken, gingen Katrien en ik op bezoek bij de zieke baby die we vorige maand ook bezocht hadden. Jammer genoeg waren ze niet thuis, want ik was erg benieuwd hoe de baby eruit zag, Anthony zei namelijk dat het al aardig aangesterkt was. Daarna gingen Katrien en ik vol goede moed door naar het health centre, omdat ze daar vandaag gingen bloedtesten. Op het papiertje stond dat het om 8 uur zou beginnen, wij waren er om 10 uur. Om 11 uur zijn we maar weer vertrokken want er was nog steeds geen dokter. De vraag is hoelaat die dokter dan wel zou komen? Na deze tegenvaller zijn we naar de vulnerable family geweest om even te kijken hoe het huis eruit zag, ziet er heel mooi en groot uit. En ik wou heel graag afscheid nemen van de family en vooral van Julliet. Jammer genoeg zat ze net op dat moment op school, ik had nog een sjaaltje voor haar die ik zelf nooit heb gebruikt hier. Die heb ik toen maar aan de moeder gegeven, de moeder was erg dankbaar en zei dat ze morgen donderdag nog even afscheid kwamen nemen, ik helemaal blij dat ik Julliet nog even kon zien. Tussen de middag hebben Katrien en ik even de Womens Club voorbereid, vandaag gingen we ze overhoren over wat ze de afgelopen 2 maand geleerd hebben. Om 5 voor 3 horen we ineens een paar vrouwen stemmen, dus wij vol verbazing naar het kantoor, zitten daar al zo'n beetje 10 vrouwen. We hebben onze ogen uitgekeken. Normaal gesproken zijn er maar 6 vrouwen om half 4 en nu waren er al zoveel om 5 voor 3. Om kwart over 3 waren er dan ook 13 vrouwen, wat een wonder. Ze zijn speciaal allemaal gekomen omdat vandaag de toetsdag was. Katrien en ik waren dus erg verbaasd! De toets vonden ze erg leuk en ze waren heel hard aan het werk. Ik denk dat we zo'n toets vaker moeten inplannen. Dit was ook weer de laatste Womens Club, raar! Daarna was weer het vaste speeluurtje met de kindjes, het leuke is dat de bellenblazen nooit gaan vervelen, ze blijven enthousiast als er een bel de lucht in gaat!

Woensdag
Vanochtend stond op de planning de outreach centre. Katrien en Ilse gingen daar naar toe en Marloes en ik gingen met de wat ouderen 'sporten' (niet echt zoals in Nederland sporten). Marloes ging samen met de jongens voetballen en ik ging samen met de meiden touwtje springen en kringspelletjes doen. Ge-wel-dig, de kinderen zijn zo enthousiast over de kleinste spelletjes. Ik heb dus de hele ochtend met een grote glimlach meegedaan in een kring van 100 meiden. Smiddags was de Girls Club, dit keer hebben we het over Child rights gehad, eigenlijk weten ze er al best wel veel over. Aan het eind van de Girls Club hebben we hints gespeeld, dat vonden ze ook helemaal geweldig! Je merkt wel dat de meiden opener worden en dat meer durven. Na het avondeten hoorden we allemaal kinderen buiten, dus wij naar buiten toe zitten ze daar allemaal netjes op een rijtje met hun schoolspulletjes, een beetje huiswerk te maken. Echt heel grappig om te zien. Ilse en ik hebben daar toen een beetje bij gezeten en hebben we eigenlijk zon beetje de hele avond Charlie Chaplin gedanst en gezongen, dat vonden ze helemaal leuk!

Donderdag
De laatste dag! Sochtends hadden we eerst evaluatie samen met Vincent en Jjingo. Ik heb iemand nog nooit zo vaak horen bedanken. Voor alles wat we gedaan hadden kregen we bedankt te horen. Na de evaluatie hadden we afscheid bij de outreach, helemaal geweldig. Gingen kindjes voor ons dansen en zingen, ooh, bijna huilen! We kregen hier poppen gemaakt van bananenbladeren, ik wil ze zo graag meenemen, maar ze kunnen op geen 1 manier in mijn backpack. Eenmaal terug van de outreach zat daar Julliet en haar moeder. Julliet had heel mooi mijn sjaaltje op haar hoofd, wat een schatje. Ze had een brief laten schrijven voor mij, ooh, huilen! We kregen nog allemaal advocados en rietsuiker, we hebben ze maar uitgenodigd om samen met ons te eten. Daarna alweer afscheid nemen nu van de mijn reading club. Ik begin er echt hekel aan te krijgen, elke keer dat afscheid nemen. Smiddags hadden we een afscheidsfeestje in de community, waar vrouwen voor ons gingen dansen, zingen en zelfs toneel spelen. Heel erg leuk allemaal. We kregen ook allemaal kados, een hele mooie mand en een geweldige orange afrikaanse jurk, die moet ik wel meenemen, ook al heb ik daar niet echt de ruimte voor in mijn backpack! Toen we terug kwamen uit de community waren de vrouwen van de Womens Club bij ons huis. Die kwamen ook nog even afscheid nemen en ook die hadden een hele mooie mand voor ons. Dan de hele dag afscheid genomen te hebben, hebben we savonds met de projectleiders lekker chapatti en rolex gegeten en nu was het aan ons de beurt om kadootjes te geven. Voor de mannen hadden we een boek gekocht over de rijnlanden en voor de vrouwen een omslagdoek. Savonds moest ik mijn hele backpack opnieuw inpakken omdat ik de manden wel heel graag mee wil nemen, het past allemaal net!

Vrijdag
Afscheid nemen van de alle projectleiders en de geweldige buurtkindjes!

Het was een heftig laatste weekje. De projectleiders Anthony, Vincent, Augustien, Jjingo en Christien wil ik heel graag bedanken voor de geweldige tijd die ik heb gehad. Het zijn super mensen! Dan alle buurtkindjes, ooeh wat ga ik jullie missen. Altijd een glimlach op jullie gezichten ondanks de omstandigheden waarin jullie leven. Caty, een felle tante die een beetje voor haar plekje moet vechten als jongste van een groot gezin, ik ga je missen. Niet te vergeten Whitney, ons prinsesje, altijd kwam je met een glimlach de heuvel af huppelen. Bosco, ik hoop zo dat je goed terecht komt. Dan alle kinderen van Vincent; Rita, Brian, Sharon, Marion, Alousius, Nite en Grace, allemaal toppers! Nasity en Tonny, de eerste dagen dat ik jullie zag, waren jullie erg gesloten en afwezig, maar de laatste maand zag ik ook jullie altijd met een glimlach. Joseph en Paulo, de tweeling, ik kan jullie gelukkig uit elkaar houden. Ik hoop dat jullie vaker naar school te kunnen gaan en ik ga zeker jullie dansmoves missen. Diana, hopelijk ben je niet meer bang voor mzungus, want ook jij bent een schatje. Kate en Melvin, zus en broer, jullie komen er zeker. Kenny, kleine opdonder, als ik jou zie wordt ik altijd vrolijk. Irene, Christien, Leon en Oscar, ook jullie ga ik heel erg missen. Rachel, Brenda en Patrick, ondanks dat jullie alle 3 drukte- en ruziemakers zijn, ga ik ook jullie enthousiasme missen. Maria, ook jij was altijd duidelijk aanwezig, maar je bent geweldig, hetzelfde geldt voor je zusje Jenniffer. Julius, als ik jou zie wil ik altijd heel graag met je knuffelen. Kaluna, bij jou staat er altijd een glimlach op je gezicht, wat ga ik die missen. Voor de buurtkindjes die ik vergeten ben, jullie ga ik niet minder missen dan de rest hoor! En als laatste Julliet, jij hebt toch wel een speciaal plekje gekregen sinds de eerste keer dat ik jou zag. Je was lekker aan het babbelen, zingen en lachen, ondanks de omstandigheden waarin je leeft. Ik hoop zo dat je het gaat redden!

The best time to plant a tree was 10 years ago, the only next best time to plant a tree is now. (Vincent's favouriete uitspraak)

Bedankt voor alles!






PS; Ik kan niet alle fotos erop zetten via deze computer dus die zet ik er zo snel mogelijk op, misschien vanmiddag nog of morgen of in de loop van volgende week.