Lurfie de tweede - Reisverslag uit Kampala, Oeganda van Lotte Jentink - WaarBenJij.nu Lurfie de tweede - Reisverslag uit Kampala, Oeganda van Lotte Jentink - WaarBenJij.nu

Lurfie de tweede

Door: webmaster

Blijf op de hoogte en volg Lotte

20 Maart 2010 | Oeganda, Kampala

Na een heerlijk weekend kwam ik zondagavond erachter dat ik iets in mijn voet had zitten. Dus na een beetje geknip en geknijp kwam er een klein wit met zwart bolletje uit, lurfie de tweede is geboren. Hij maakt het goed en ligt veilig bij andere lurfie in het bakje. Hopelijk blijft het bij deze lurfie.

Maandag
Vanochtend op naar de vulnerable family om daar weer even verder te helpen met het huis. We moesten eerst bamboe omkappen, die vrouwen doen dat gewoon in 1 zwaai met het mes, wij moeten echt wel 10 keer met veel geweld slaan en nog blijft de bamboe staan. Gelukkig konden wij ook na wat oefening de bamboe omver krijgen. Daarna moesten we bananenbladeren aan elkaar knopen, deze bananenbladeren dienen als soort touw. Met de bamboe en de bananenbladeren gingen we verder om het geraamte van het huis te maken. Na de hele ochtend bij de family te zijn geweest, gingen we weer naar huis. Smiddags was de readingclub, weer leuk! Ze beginnen wel steeds beter te lezen, goed teken dus. Ik was nog heel erg moe van het weekend dus heb na de readingclub even geslapen (powernappen, hazenslaapje) en daarna weer gezellig met de buurtkindjes buiten gespeeld. Savonds was de stroom weer uitgevallen dusja dan kan je ook niet heel veel, op tijd naar bed.

Dinsdag
Vandaag zijn Marloes en ik naar een meeting in Masaka geweest. Eerst gingen we naar een dorpje hier vlak bij om te kijken naar de schoolborden die de eerste Be-more discover mensen gedoneert hebben. Eindelijk zijn ze klaar, ze staan nu mooi in de klaslokalen, heel erg bedankt!! Daarna door naar Masaka in een matatu eerst op naar World Vision. Bellen voor een afspraak hebben ze hier nog nooit van gehoord dus voordat we eindelijk met iemand konden praten over de photo exhibition waren we een uur verder. Na 15 minuten ben je dan ook klaar met praten, nou gaat snel z’on ochtend zeg :P Toen moesten we verder naar het ziekenhuis om daar een stichting (gespecialiseerd in HIV/AIDS) uit de nodigen voor de photo exhibition. Op dit moment hebben we al z’on 1000 man uitgenodigd, hoe ze het allemaal gaan doen, ik heb geen idee. Deze ochtend hadden we eigenlijk wel meerdere organisaties kunnen bezoeken, maar ja we moesten overal lang wachten (je krijgt hier wel heel veel geduld van). Smiddags hebben we heerlijk gegeten bij de 10tables, daarna door naar de radio. Ik heb daar nog wat ‘broers’ van me ontmoet, allemaal mensen met de naam Namale. Bij de radio hebben we gevraagd of we wat zendingtijd kunnen krijgen voor de photo exhibition, dat is dus ook geregeld. Daarna kon ik gelukkig even mijn weblog en fotos uplouden van vorige week, want daar had ik in het weekend geen tijd voor. Na het internetcafe snel even wat lekkere dingetjes gehaald, waarna we werden achterna gezeten door een zwerver, ook wel een keer leuk voor de verandering. En toen terug naar het project. Ook deze keer zat de taxi helemaal vol, dus 4 mensen voorin en 5 mensen achterin, ik heb geprobeerd een foto te maken, maar je ziet net 4 hoofden, het gaat om het idee :P We hadden ook een vreselijke taxi, waarbij volgens mij de uitlaat in de auto zat, raar dat we niet vergast zijn :P Ilse en Katrien hebben die dag de chicken houses en Womens Club gedaan. Deze avond had ik ook een neiging tot slaapwandelen, gelukkig werd ik wakker toen ik op de rand van mijn bed zat. Praten in de slaap is een hele gewone bezigheid hier, Marloes, Ilse en ik voeren hele gesprekken savonds (in onze slaap).

Woensdag
Op de planning stond voor de ochtend outreach centre en health centre. We besloten om met z’n allen naar het health centre te gaan vol goede moed. Toen we daar aankwamen moesten we eerst een uur wachten op een verpleegkundige die ons zou zeggen wat we konden gaan doen. Ilse en ik gingen baby’s wegen, Katrien zat bij een dokter die uitleg aan het geven was aan patienten en Marloes zat ook bij een dokter die de baby’s onderzocht. Ik vond het healtch centre echt een drama. Met de weegschaal kon je niet eens fatsoenlijk een baby wegen en kinderen moesten er gewoon aanhangen, wat een gezicht. Daarna was er een vrouw met een kind, die gingen 2 minuten met een verpleegkundige een kamer in en toen ze buiten kwamen moest dat kind worden afgekoeld met wat water omdat ze anders geen injectie kon geven. Injectie waarvoor, ik had geen idee? Blijkbaar weten zij dat naar 2 minuten onderzoeken al wel. Het kind werd een beetje nat gemaakt en toen naar een ander kamertje gebracht. Daar werd even aan het kind gevoeld en ja hoor het was goed afgekoeld. Even de spuit klaarmaken, geen handschoenen aan en gewoon een spuit in potjes steken waar al eerder spuiten in hadden gezeten. Gebruikte spuiten werden gewoon in een doos gegooid, waar iedereen gewoon bij kon. Wat een hel om dat te zien zeg. Bij Marloes hadden alle kinderen of malaria of bof of gewoon de griep. En dat weten ze naar 5 minuten onderzoeken. Op een gegeven moment zat ik er helemaal doorheen, nadat een verpleegkundige een dienblad buiten schoonmaakte waardoor er gewoon tabletten op de grond vielen, ze liet ze gewoon liggen. Misschien waren het geen zware medicijnen, maar je laat die dingen toch niet gewoon op de grond liggen, zodadelijk eet een kind het op ofzo. Dus Ilse heeft ze toen maar snel weggegooit. Een uur daarna konden we gelukkig naar huis, ik had het helemaal gehad! Het is gewoon erg om zoiets te zien, ook omdat het een ziekenhuis van de regering is. Ik ben benieuwd of daar iets kunnen veranderen, misschien is het ook wel gewoon de gang van zaken daar. Smiddags hadden we gelukkig de Girls Club en dat was heel erg leuk, we hebben het over HIV/AIDS gehad. Na de Girls Club gezellig met de buurtkindjes gespeeld, als je die ziet wordt je vanzelf weer vrolijk :D

Donderdag
Vanochtend kwamen Jeroen en Tim even op bezoek om te informeren hoe het met ons ging etc etc. Katrien ging naar de kapper om vlechtjes te laten zetten, ze smste al snel dat het toch wat anders was geworden, ik heb me kapot gelachen toen ik het zag. Dus kijk maar snel even om de foto! Daarna hadden we een hele lange meeting met Vincent, Augustien en Anthony over hoe de afgelopen meetings zijn en wat we nog allemaal moeten regelen voor de photo Exhibition. Ik snap soms niet zo goed wat allemaal willen. Zo willen ze vlees regelen voor al die mensen, eerst wouden ze 2 koeien kopen, maar zoveel geld hebben ze helemaal, want 1 koe kost 500.000 shilling (ongeveer 200 euro). Dus nu houden ze het bij 1 koe. Het moet nog aardig wat geregeld worden, zoals tshirts drukken, uitnodigen printen en versturen etc. Na de meeting gingen we ons klaar maken voor een introductie. Dit is een soort feest waarbij de bruid wordt voorgesteld aan de toekomstige schoonfamilie. Ik denk trouwens niet echt dat ze hier uitgehuwelijkt worden, zoals ik eerst begrepen had. Wij lieten ons helemaal omkleden in van de geweldige (hele warme) jurken. En wat een kleuren! Het feest was super leuk, de ceremonie duurde heel lang, ze gaan dan een soort discussie voeren en daarna krijgen de wat familieleden van de bruid geld. En op gegeven moment werden er heel veel kados voor de familieleden van de bruid gebracht. Ananassen, brood, meel, zout, kleren, advocados, kip, dood varken etc etc. Na deze hele ceremonie werden wij voorgesteld en toen kregen we eten, heb voor het eerst met mijn handen gegeten, best wel leuk eigenlijk :D Niet iedereen krijgt trouwens eten, alleen de families en wij dan. Ik denk dat er ongeveer 200 man aanwezig was. Daarna werd er de hele avond gefeest, eerst was er speciaal muziek voor alleen de vrouwen, alleen de mannen, alleen de kinderen, alleen de ouderen. En uiteindelijk mochten ook alle toeschouwers (die dus niet echt uitgenodigd waren, maar gewoon uit de verre omgeving kwamen) meedansen. Dat zijn dus vooral jongens, wat kunnen die dansen zeg, pff! Zelfs de allerkleinsten kunnen geweldig dansen, om jaloers op te worden. Heb me dus prima vermaakt de hele avond tot een uurtje of 12, want toen gingen we jammer genoeg naar huis. Anthony bracht met de boda naar huis, want hij vond dat we niet in een naar huis mochten lopen, zelfs niet in een hele grote groep. Die jurken zijn trouwens wel echt heel warm, pff, vooral als je daar de hele avond in moet dansen :P Het feest ging door tot een uurtje of 3, want de muziek hoor je dus overal.

Vrijdag
Anthony vond dat we de ochtend maar vrij moesten nemen, omdat het volgens hem erg laat was voor ons, wij vonden het nog wel mee vallen. Volgens mij waren zij gewoon heel erg moe, is ook niet heel raar als je pas rond 3 uur thuis bent :P Maarja heb niet echt kunnen uitslapen ofzo, dus met z’n allen ontbijten en daarna even wat fotos uitgewisseld van introductie en een beetje mijn weblog schrijven. Net voor het middageten, horen Katrien en ik heel hard gegil buiten, dus wij naar buiten, wordt daar gewoon een varken geslacht. Nou heerlijk zo voor het middageten, jammer dat ik het beeld niet meer uit mijn hoofd kan krijgen. Na het middageten (waar we weer met onze handen hebben gegeten, is echt veel lekkerder :D) was de Womens Club, we geven volgende week een toets dus we gingen nu alles herhalen wat we de afgelopen maanden hebben geleerd, dat ging aardig goed. Daarna met de boda en taxi op naar de bakkapakkers om daar te genieten van het weekend!

Mijn laatste weekend in Masaka gaat in, heel raar. Volgende week gaat ook mijn laastste weekje in, daarna afscheid nemen van iedereen. Ik kan me gewoon niet voorstellen om hier zodadelijk weg te gaan, je raakt zo gewend aan de manier van leven hier en aan de mensen. Moet de projectleiders en de geweldige kindjes missen. Volgend weekend staat op de planning om naar Kampala toe te gaan, hopelijk zijn de rellen dan afgelopen. Want er is een soort ruzie tussen de president van Uganda en koning van Buganda (de ‘provincie’ waar wij zitten). De ruzie is omstaan omdat de graftombes van oude koningen van Buganda in Kampala zijn afgebrandt. De koning van Buganda beschuldigd de president daarvan. Dus vandaar dat er nu rellen zijn in het westen van Kampala, volgens Jeroen is het niet heel erg gevaarlijk, want de ambassade houdt Jeroen op de hoogte. Een groep vrijwilligers vertrekt nu ook naar Jinja en daarbij moeten ze door het westen van Kampala, volgens Jeroen kon dat wel gewoon. Ik hoop dat de rellen volgend weekend zijn afgelopen omdat we via Kampala naar Fort Portal gaan. We gaan trouwens samen met Marloes en Ilse, gezellig! Nou tot volgende week!

xxxxxxxxxx

  • 20 Maart 2010 - 11:08

    Loes!!!:

    Ah lot,
    Fijn dat lurvie nu een vriendje erbij heeft.. haha
    Heb gisteren je mooie foto via de post ontvangen. Super lief van je!!

    Tot snel zussie

    kus

  • 20 Maart 2010 - 11:14

    Sara:

    Hai pop,

    Wat een mooie dingen blijf je toch beleven he, vooral het lurf verhaaltje vind ik prachtig!

    Ik probeer je dit weekend te bellen.
    Kus.x

  • 20 Maart 2010 - 13:15

    Sandra:

    Hoi Lotte,
    Leuk om te lezen hoe het nu verder op Lwengo gaat; wij hebben in ieder geval genoten tijdens de eerste Be More Discover Reis. Ik heb je cadeautjes vorige week in Nederland op de post gedaan en ik hoop dat ze goed zijn aangekomen bij je moeder! Geniet nog van je reis.

    Groetjes Sandra (van de 1e Be More Discover)

  • 20 Maart 2010 - 13:16

    Sandra:

    Bedacht me net nog iets; zijn de schoolborden nog goed aangekomen??
    Groetjes Sandra

  • 20 Maart 2010 - 19:55

    Johanna:

    in dat doosje zit toch nog een derde vakje voor een derde lurfje?

  • 21 Maart 2010 - 16:43

    Mams:

    Lieve Lot,

    Je laatste week in jouw project Uganda.
    Zal wel een emotioneel afscheid worden.
    Maar dat mag natuurlijk wel na zo'n indrukwekkende tijd.

    Daarna heerlijk de periode afsluiten met een rondreis.

    Prachtige foto's ook weer deze week. Geweldig die jurken.

    Hier gaat alles zijn gangetje.Lente is begonnen en we gaan dus op naar een mooie tijd.

    Tot bels, meisje.

    Liefs,

    Mams

  • 23 Maart 2010 - 06:05

    Jamal:

    Ha Lot,

    Prachtig die verhalen van jou uit Uganda.
    Wat gaat het toch snel, nog even een paar weken vakantie vieren en dan weer naar jouw eigen huis.
    Natuurlijk ook weer fijn om naar huis te komen na zo'n mooie ervaring.
    Nog veel plezier nog de laatste week.

    Groetjes,

    Jamal

  • 26 Maart 2010 - 18:42

    Lindchen:

    Nog een maandje Lotchennnn

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oeganda, Kampala

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

22 Mei 2010

T.I.A.

28 April 2010

HET bounty-eiland

11 April 2010

Buffels en tenten

07 April 2010

Kort maar krachtig

02 April 2010

Toeristje uithangen!
Lotte

Actief sinds 13 Jan. 2010
Verslag gelezen: 163
Totaal aantal bezoekers 45574

Voorgaande reizen:

04 Oktober 2015 - 22 December 2015

Community medicine in Nepal

30 Januari 2010 - 01 Mei 2010

Mijn eerste reis

Landen bezocht: